Μπορεί τα 200 χρόνια από την Επανάσταση να φαίνονται πολλά,
μια φωτογραφία όμως του 1910 άλλα λέει. Ο φουστανελοφόρος από τη Μπολέτα
(Μάκρη) της Τριπολιτσάς γεννήθηκε το 1821 και είχε θύμησες από την Επανάσταση
που τις μεταλαμπάδευσε στον εικονιζόμενο εγγονό του. Αυτός με τη σειρά του
έκανε το ίδιο στα εγγόνια του (ανάμεσά τους και η γυναίκα μου). Μάλιστα τον
γνώρισα κι εγώ και αφουγκράστηκα προφορικές μαρτυρίες για κάτι που φαντάζει
απόμακρο στον χρόνο!
ØΟ Βενιζέλος αποστέλλει ύπατο αρμοστή στη Μικρά Ασία τον έμπειρο στη διοίκηση, νομομαθή Αριστείδη Στεργιάδη. Εντολή προς αυτόν: ισοτιμία απέναντι σε όλους τους κατοίκους.
ØΣτην πολιτική του Στεργιάδη και στον ίδιο προσωπικά αντιτάχθηκαν:
-η ελληνική στρατιωτική ηγεσία,
-ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος,
-ορισμένοι Έλληνες της Μικράς Ασίας.
ØΗ διοίκηση Στεργιάδη επιτέλεσε έργο σχετικά με την εκπαίδευση, την υγεία, την οικονομία και το προσφυγικό.
Οι επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού έως το καλοκαίρι του 1920
ØΟι Τούρκοι κλιμακώνουν τις επιθέσεις κατά των ελληνικών θέσεων.
ØΟ ελληνικός στρατός, με άδεια των συμμάχων, επεκτάθηκε σε βάθος 100-150 χλμ.
Η απόρριψη της συνθήκης των Σεβρών από το τουρκικό κίνημα αντίστασης
ØΟι ελληνικές στρατιωτικές επιτυχίες συντελούν στην υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών (καλοκαίρι του 1920). Οι κεμαλικοί απορρίπτουν τη συνθήκη. Οι σύμμαχοι υποχωρούν.
Οι εκλογές του 1920 και η επάνοδος του Κωνσταντίνου
Μετά τη συνθ. των Σεβρών
ØΟ Βενιζέλος δέχεται δολοφονική επίθεση στο Παρίσι από απότακτους αξιωματικούς (1920). Εκδικούμενοι οι βενιζελικοί δολοφονούν τον Ίωνα Δραγούμη.
ØΕπιστρέφοντας ο Βενιζέλος ελαφρά τραυματισμένος στην Ελλάδα, προκηρύσσει εκλογές.
Εκλογές
ØΟι εκλογές διενεργούνται το Νοέμβριο του 1920. Κύριοι εκλογικοί αντίπαλοι:
-το κόμμα των Φιλελευθέρων,
-η αντιβενιζελική συμμαχία με ηγέτη το Δημήτριο Γούναρη.
ØΕκλογικό αποτέλεσμα: πλήρης επικράτηση των αντιβενιζελικών.
ØΜετά την αποτυχία, ο Βενιζέλος αναχωρεί για τη Γαλλία. Λόγοι της αποτυχίας του Βενιζέλου και του κόμματος του:
-κόπωση από τους συνεχείς πολέμους (Βαλκανικοί, Α' Παγκόσμιος, Μικρασιατικός),
-υποσχέσεις των αντιβενιζελικών για τερματισμό του πολέμου,
-ταύτιση των αντιβενιζελικών με τους βασιλικούς.
Επάνοδος του Κωνσταντίνου
ØΟ γιος του Κωνσταντίνου Αλέξανδρος, που εκτελεί χρέη βασιλιά, πεθάνει αιφνίδια.
ØΔιενεργείται δημοψήφισμα σχετικά με την επάνοδο ή όχι του Κωνσταντίνου.
ØΩς αποτέλεσμα -προϊόν και νοθείας- το Δεκέμβριο του 1920 ο Κωνσταντίνος επιστρέφει στην Ελλάδα.
Διπλωματικές επιτυχίες του τουρκικού κινήματος αντίστασης
ØΗ επιστροφή του βασιλιά, ανεπιθύμητου στις Δυνάμεις, συντελεί (προσχηματικά) στην αναθεώρηση της στάσης τους απέναντι στην Ελλάδα.
ØΑντίθετα, ο Κεμάλ ενισχύει τη θέση του με την υπογραφή συμφωνιών με τη Σοβιετική Ένωση, τη Γαλλία και την Ιταλία, το Μάρτιο του 1 921.
ØΓάλλοι και Ιταλοί αποχωρούν από τη Μικρά Ασία έναντι ανταλλαγμάτων. Μοναδικό στήριγμα της Ελλάδας παραμένει η αγγλική διπλωματία.
Οι εξελίξεις έως τον Αύγουστο του 1922
Συνέχιση του πολέμου
ØΑντίθετα με τις προεκλογικές υποσχέσεις, η νέα κυβέρνηση συνεχίζει, επιτείνοντας και εντείνοντας τον πόλεμο. Ο στρατός φτάνει έως έξω από την Άγκυρα (καλοκαίρι 1921)
ØΥποχωρεί, όμως, στη γραμμή Αφιόν Καραχισάρ-Κιουτάχειας-Εσκί Σεχίρ, όπου παραμένει καθηλωμένος για ένα χρόνο.
Τα προβλήματα εντείνονται
ØΣτο εσωτερικό της Ελλάδας τα οικονομικά προβλήματα οξύνονται.
ØΤο Μάρτιο του 1922, ο Παπαναστασίου και οι συνεργάτες του δημοσιεύουν το«Δημοκρατικό Μανιφέστο», στο οποίο καταλογίζουν βαρύτατες ευθύνες στο βασιλιά.
ØΗ Ελλάδα αδυνατεί να επιτύχει έντιμη απαγκίστρωση από τη Μικρά Ασία.
Η κατάρρευση
ØΣτις 1 3 Αυγούστου 1 922 αρχίζει η τουρκική αντεπίθεση. Η ελληνική άμυνα καταρρέει και ο στρατός υποχωρεί, παρασύροντας και πλήθη προσφύγων.
ØΣτις 27 Αυγούστου 1922, οι κεμαλικοί μπαίνουν στη Σμύρνη και την πυρπολούν.
Ο ελληνισμός της δυτικής Μικράς Ασίας και του Πόντου
Ο ελληνισμός της δυτικής Μικράς Ασίας
ØΈλληνες διάφορων περιοχών μεταναστεύουν στη Μικρά Ασία, στα μέσα του 19ου αιώνα.
ØΗ ελληνική παρουσία στη Μικρά Ασία έγινε ιδιαίτερα ισχυρή, αν και μόνο στην πόλη της Σμύρνης οι Έλληνες αποτελούσαν την πλειονότητα (400.000 περίπου).
ØΟι ελληνορθόδοξες κοινότητες αντιπροσωπεύονταν από τους ηγέτες τους. Ισχυρός υπήρξε ο ρόλος και των αρχιερέων.
ØΚυριότερη ενασχόληση των Ελλήνων ήταν το εμπόριο.
ØΑπό το 1876 (παραχώρηση συντάγματος από τον Αβδούλ Χαμίτ Β'), παρατηρείται βελτίωση της κατάστασης των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων στον Πόντο.
ØΜεγάλα εμπορικά κέντρα ήταν η Τραπεζούντα, η Κερασούντα και η Σαμψούντα. Ονομαστό εκπαιδευτήριο υπήρξε το Φροντιστήριον της Τραπεζούντας.
Οι διωγμοί του μικρασιατικού ελληνισμού
ØΗ επανάσταση των Νεότουρκων (1908), φέρει την επιδείνωση της κατάστασης του μικρασιατικού ελληνισμού.
ØΗ υποχρέωση κατάταξης στο στρατό και των Ελλήνων (κάτω των 45 ετών) τους ωθεί να καταφύγουν στην Ελλάδα (150.000).
ØΚατά τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, περίπου 150.000 Έλληνες των μικρασιατικών παραλίων εκτοπίζονται στην Ανατολία (ενδοχώρα της Τουρκίας).
ØΣτα τάγματα εργασίας οδηγούνταν άντρες άνω των 45 ετών.
ØΕξοντώθηκαν τότε συνολικά 250.000 Έλληνες. Από τους Έλληνες του Πόντου (500.000) οι 235.000 εξορίστηκαν, εκ των οποίων 80.000 κατέφυγαν στη Ρωσία.
Η κίνηση αυτονόμησης στον Πόντο
ØΣτο τέλος του Α' Παγκόσμιου πολέμου εκδηλώθηκε αυτονομιστική κίνηση των Ελλήνων στον Πόντο.
ØΤον Ιανουάριο του 1920, ιδρύθηκε ομόσπονδο ποντοαρμενικό κράτος, το οποίο όμως υπήρξε βραχύβιο.
Οι ενέργειες της Ελλάδας για την προώθηση των διεκδικήσεών της:
·Ελληνικές δυνάμεις συμμετείχαν στην κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από την Αντάντ.
·Ο Βενιζέλος υπέβαλε υπόμνημα στο συνέδριο του Παρισιού, με το οποίο διεκδικούσε:
Øευρύτατη ζώνη εδαφών στη δυτική Μικρά Ασία με κέντρο τη Σμύρνη,
Øτην Α. Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης,
Øτα νησιά Ίμβρος και Τένεδος στην είσοδο των Στενών.
·Για να ενισχύσει αυτές τις διεκδικήσεις, ο Βενιζέλος έστειλε δυνάμεις στην εκστρατεία της Αντάντ εναντίον των μπολσεβίκων.
Συμφέροντα που εξυπηρετούσε η παρουσία της Ελλάδας στη Μικρά Ασία:
·Περιόριζε τις ιταλικές επιδιώξεις στην περιοχή.
·Παρείχε στήριξη στις μικρές βρετανικές δυνάμεις που έλεγχαν στα Στενά.
Η απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη και οι αντιδράσεις:
·Μετά από απόφαση του συμβουλίου του Παρισιού Έλληνες στρατιώτες αποβιβάστηκαν στη Σμύρνη, στις 2 Μαΐου 1919, και κατέλαβαν την πόλη και μια περιοχή 17.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων γύρω από αυτή.
·Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας δέχτηκαν το γεγονός με ενθουσιασμό.
·Οι Τούρκοι αντέδρασαν αρνητικά.
·Από την πρώτη στιγμή σημειώθηκαν αιματηρά επεισόδια με ευθύνη και των δύο πλευρών.
·Οι Ιταλοί, που είχαν δυνάμεις στα νότια της ελληνικής ζώνης, δυσαρεστήθηκαν καθώς διεκδικούσαν κι εκείνοι τη Σμύρνη.
Η λήξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και οι μεταπολεμικές ρυθμίσεις
Το συνέδριο ειρήνης ή συνέδριο του Παρισιού (1919-1920):
·Συμμετείχαν μόνο οι νικητές του πολέμου.
·Τα κριτήρια που καθόρισαν τις αποφάσεις ήταν:
Øη ανάγκη αναδιαμόρφωσης του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης,
Øη επιδίωξη της Γαλλίας να εξουδετερώσει τη Γερμανία,
Øη επιθυμία να μην επιτραπεί στο νέο καθεστώς της Ρωσίας να εξαπλωθεί,
Øη αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών.
Οι συνθήκες που υπογράφτηκαν:
Η συνθήκη των Βερσαλλιών(Ιούν. 1919) / Η Γερμανία υποχρεωνόταν:
·να παραχωρήσει εδάφη της στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στη Δανία και στις νεοσύστατες χώρες Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και Λιθουανία,
·να αναγνωρίσει τη Ρηνανία και το Σάαρ ως αποστρατικοποιημένη ζώνη,
·να πληρώσει βαριές αποζημιώσεις,
·να εγκαταλείψει τις αποικίες της και τα εδάφη που είχε κερδίσει με τη συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ,
·να περιορίσει στο ελάχιστο τις ένοπλες δυνάμεις της.
Η συνθήκη του Αγίου Γερμανού(Σεπτ. 1919) / Η Αυστρία εξαναγκαζόταν:
·να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Ουγγαρίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας,
·να παραχωρήσει σε αυτές πολλά εδάφη.
Η συνθήκη του Νεϊγύ (Νοέμβ. 1919) / Η Βουλγαρία υποχρεωνόταν:
·να παραιτηθεί από κάθε διεκδίκησή της στην ανατολική Μακεδονία,
·να εγκαταλείψει τη δυτική Θράκη,
·να παραχωρήσει εδάφη της στη Ρουμανία και τη Σερβία,
·να προβεί σε αμοιβαία ανταλλαγή πληθυσμών με την Ελλάδα.
Η συνθήκη του Τριανόν(Ιούν. 1920) / Η ανεξάρτητη Ουγγαρία υποχρεωνόταν:
·να παραχωρήσει εδάφη της σε Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία και Γιουγκοσλαβία.
Η συνθήκη των Σεβρών(28 Ιουλ./10 Αυγ. 1920) / Η Ελλάδα:
·έπαιρνε τα νησιά Ίμβρος, Τένεδος και τη Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης,
·ο Σουλτάνος τής αναγνώριζε επίσημα την κυριαρχία στα νησιά του Β. και Α. Αιγαίου,
·η Αντάντ της ανέθετε τη διοίκηση της Σμύρνης για πέντε χρόνια και στη συνέχεια οι κάτοικοι της περιοχής θα αποφάσιζαν με δημοψήφισμα για την τύχη της.
·Τα Στενά τέθηκαν υπό διεθνή έλεγχο.
Η ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών:
Ορισμός: διεθνής οργανισμός που ιδρύθηκε από 32 νικήτριες χώρες για την αποφυγή νέων συγκρούσεων και στον οποίο θα κατέφευγαν τα κράτη για να επιλύσουν τις μεταξύ τους διαφορές.
Τρόπος λειτουργίας του: κάθε χώρα μέλος της ΚτΕ είχε δικαίωμα να ασκήσει veto (αρνησικυρία) εμποδίζοντας τη λήψη μιας απόφασης και να μη συμμορφωθεί με τις υποδείξεις που θα της γίνονταν. Τα δύο αυτά στοιχεία ήταν αδυναμίες που σταδιακά συνέβαλαν στη διάλυση του Οργανισμού.
Η λήξη του Α' Παγκόσμιου πολέμου και οι μεταπολεμικές ρυθμίσεις
Το συνέδριο του Παρισιού
ØΣτο συνέδριο της Ειρήνης, στο Παρίσι (1919-1920), με το οποίο έκλεισε η αυλαία του Α' Παγκόσμιου πολέμου, επιβλήθηκαν βαρείς όροι (αποζημιώσεις και απώλεια εδαφών) από τους νικητές στους ηττημένους.
Ζητούμενα ήταν: - η εξουθένωση της Γερμανίας - ο περιορισμός της ισχύος και της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης - η κατ' επιλογήν εφαρμογή της αρχής της αυτοδιάθεσης.
Με κάθε ηττημένη χώρα υπογράφηκε χωριστή συνθήκη ειρήνης
Η συνθήκη των Βερσαλιών με τη Γερμανία
Η Γερμανία έχασε εδάφη, πλήρωσε αποζημιώσεις και αφοπλίστηκε
Η συνθήκη του Αγίου Γερμανού με την Αυστρία
Η Αυστρία αναγνώρισε ως ανεξάρτητες την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, τη Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία
Η συνθήκη του Τριανόν με την Ουγγαρία
Η Ουγγαρία παραχωρούσε εδάφη στην Τσεχοσλοβακία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Ρουμανία.
Η συνθήκη του Νεϊγύ με τη Βουλγαρία
Η Βουλγαρία έχασε εδάφη προς όφελος της Ελλάδας, της Ρουμανίας και της Σερβίας
Η συνθήκη των Σεβρών με την Οθ. αυτοκρατορία
ØΔημιουργούσε την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Ιδρύθηκε επίσης η Κοινωνία των Εθνών(ΚτΕ), διεθνής οργανισμός, πρόδρομος του σημερινού ΟΗΕ, με την ελπίδα να διασφαλιστεί η μελλοντική ειρήνη.